LESSON LEARNED

Grabe.. sunod-sunod mga di ka naisnais na pangayayari sa buhay ko ngayong buwan na 'to. anjan na ang death, sickness, nasirang monitor at nawalang resibo

DEATH. Well, sumakabilang buhay na ang tito ko. nakakalungkot kasi aside from the fact na wala na nga siya, ang dami pang umeksena na di ko mawari ang gustong mangyai sa buhay.. you know.. away at tampuhan.... ewan ko ba di na ata maiaalis sa buhay ng tao yun. Basta ang alam ko mamimiss ko ang tito ko at sana masaya na siya ngayon kung san man siya... kung saan wala ng pain and worries. hayyy... nakakainggit...
LESSON LEARNED: Live life to the fullest!(gasgas na ba)? kasi life is too short! (gasgas na din?)


SICKNESS. My younger brother got sick two days ago at nakaconfine sya ngayon sa hospital. Wala pang resulta yung laboratory test sa kanya. Yes! two days had past and yet wala pa ding resulta kung anong sakit niya. (And we're mad at Desperate Housewives?) Malay ba natin kung ano na nararamdaman nung bata and yet wala pang mairesetang gamot. damn!

I remember one time in the same hospital. Mag dodonate sana kami ng boyfriend ko ng dugo para sa namatay kung tito nung may sakit pa siya. Binigyan kami ng qestionnairs 4 pages back to back. all about health questions. tapos na naming sagutan and we were invited sa loob nung clinic. tinanong kami ng isang nurse na bading about dun sa questionnairs, and he's so unproffesional! kasi habang nagtatanong siya nakikipagharutan sa mga babaeng nurse! to think na urgent yung blood donation. Edi asusual naginit nanaman yung ulo ko at todo simangot na ko.. nakahalata ata si bading kaya pinasa yung trabaho niya sa isa pang unproffesional nurse kasi as in pinapakita niya samin na tinatamad siyang gawin yun! (nanggigigil nanaman ako) tapos na yung lahat ng tinanong nila. nung nurse na tamad tinimbang ako... kulang daw sa weight kaya hindi pwede magdonate ng blood... heck! kung marunong siyang tlga, tinimbang muna niya ko bago niya kami pinasagutan at pinagtatanong... asar! yung boyfriend ko naman yung sunod. wala na ko dun kasi lumabas na ko ng room. after 5 minutes lumabas yung boyfriend ko.. sabi niya hindi rin siya pwedeng magdonate kasi kakagym niya lang kahapon... WHAT???? hindi ako nainis dahil ang daming proseso, i know that, but I really value time.. kaya ako nainis. parang mali yung sistema. and please... sa mga future nurse, I am proud of you.. really.. but please when you guys are there.. i mean in the proffesional world... please...please... Be proffesional and..........just be nice. ok?
LESSON LEARNED: Pag magddonate ng blood, be sure you have anough weight.


NASIRANG MONITOR. Sa course ko [journalism] aminin man natin sa hindi sobrang importante ng computer. I'm speaking as a future modern journalist here. Well sa lahat ng activities and writing projects ko I always use a personal computer or a laptop.

A week ago, tambak na yung mga writing activities ko, and I was ready to start the whole thing and turned my computer on. Tinamaan ng kangaroo, hindi bumukas yung monitor ko! but the cpu started to boot. Literal na naiyak ako... parang wala akong kalaban laban sa nangyari. At nakasalalay dun ang grades ko at the start of the second sem! (dialogue ko: "Mama ko!") Well I have my last resort, naalala ko yung old monitor ko, nangangamba pa ako kasi sa sobrang kalumaan nun baka hindi na rin umubra. But i did try. nag sign of the cross pa ko. Voila! bumukas nga siya... and I did finish what i had to finish. yun nga lang di ko alam kung hanggang kelan siya tatagal.. ang mali ko nag assume ako na tatagal pa tlga siya so... last two days, sa kalagitnaan ng ginagawa kong assignments and journals biglang bumilis yung kislap ng monitor... at parang nagpaalam pa siya sakin silently kasi dahan dahan siyang namatay. Dito na ko nagwala.... worse dun sa unang monitor.
LESSON LEARNED: Don't Assume!

NAWALANG RESIBO: yun na nga nasira na nga yung monitor ko. Nakakaasar kasi nga to think na one year palang namin nabibili yung package personal computer na woth 34,000 and then one year lang yung tinagal nung monitor? by the way ACER yung brand nung pc. The day after na masira yung monitor ko, i went directly to the shop where we baught the stuff. nagtanong ako sa salesman na mukhang hindi salesman about the warranty. he said na dalhin ko dun yung monitor together with the receipt and yung mga papers that comes with the package. Tapos nagtanong ako kung sila yung gagawa and sabi nung "salesman" hindi daw dadalhin daw nila sa acer service center sa manila and it will take a month bago ko pa makuha yung pc. hello???? a month? was he ok? di pwede yun. I have lots of things to do. Plus... paguwi ko, hinananap ko yung receipt sa pinagtaguan ko.. Swear to God and to my dad tinago ko tlga yun.. the problem is di ko na matandaan kung saan ko natago... sayang..
LESSON LEARNED: courtsey of my dad, keep the receipt!

natatakot ako.. kasi baka makita ko yung receipt pag hindi ko na siya kailangan.hehe I mean natatakot ako kasi alam kong mababadtrip ako! pero aminin niyo naexperience niyo din yun. yung isang bagay na kung kelan hindi niyo na kailangan tska magpapakita! asar diba?